[NCT] "Call me Daddy" พี่นี่แหละพ่อ!!!! l TAETEN l
"ผมไม่เคยมีพ่อ" "พี่นี่แหละพ่อ!!!!!"
ผู้เข้าชมรวม
134,407
ผู้เข้าชมเดือนนี้
52
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ littlelaphat_LJ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ littlelaphat_LJ
"รู้ตัวอีกทีก็อ่านมาถึงตอนล่าสุดซะแล้ว!"
(แจ้งลบ)ฟิคเรื่องนี้เป็นอะไรที่เกินคาดมากด้วยเหตุผลทั้งปวงของเรา ดังนี้ 1.ก่อนอ่านเราแทบไม่รู้จักวงนี้เลย รู้จักแค่ชื่อ ดังนั้นแท็ก #taeten จะไม่ใช่แท็กที่เราใช้ค้นฟิค 2.ปกติเราไม่อ่านmpreg ตอนเด็กๆเรียนวิทย์คณิต เรารู้ว่านี่คือสิ่งที่วิทยาการยุค2016ยังเอื้อมไปไม่ถึง(เท่าที่เรารู้) 3.เราไม่ค่อยว่าง ไม่อ่านอะไรนานๆ 4.ใดๆในโลกล้วนไม่สำคัญเท่าเวลานอน ไม่ม ... อ่านเพิ่มเติม
ฟิคเรื่องนี้เป็นอะไรที่เกินคาดมากด้วยเหตุผลทั้งปวงของเรา ดังนี้ 1.ก่อนอ่านเราแทบไม่รู้จักวงนี้เลย รู้จักแค่ชื่อ ดังนั้นแท็ก #taeten จะไม่ใช่แท็กที่เราใช้ค้นฟิค 2.ปกติเราไม่อ่านmpreg ตอนเด็กๆเรียนวิทย์คณิต เรารู้ว่านี่คือสิ่งที่วิทยาการยุค2016ยังเอื้อมไปไม่ถึง(เท่าที่เรารู้) 3.เราไม่ค่อยว่าง ไม่อ่านอะไรนานๆ 4.ใดๆในโลกล้วนไม่สำคัญเท่าเวลานอน ไม่มีอะไรมาแบ่งปันหรือลบล้างได้ อย่างไรก็ดี ที่เรากำลังสละเวลานอนแม้พรุ่งนี้จะต้องลุกไปทำแลปแต่เช้า ก็เพราะฟิคเรื่องนี้ทำกับเราเกินไป! เราเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องมันเตะตาดูท้าทายแบบเด็กช่างกลอย่างบอกไม่ถูก (อารมณ์แบบ"พี่นี่แหละพ่อทุกสถาบัน!") ตั้งใจจะอ่านซัก1ตอน ถูกใจก็ดองไว้ ไม่ถูกใจก็กาทิ้ง ผลปรากฏว่ากดปุ่ม"ตอนถัดไป"อีกทีก็ถึงเพจเปล่าๆแล้ว! จะให้บอกว่ามันคือฟิคอันประเสริฐเลิศเลอระดับซีไรต์อวอร์ดก็คงไม่ใช่ แต่ไอ่การที่ผู้เขียนใช้คำพูดและสำนวนสไตล์ชาวทวิตเตอร์มาเล่าเรื่องก็ทำให้เราอ่านมันได้อย่างเพลินๆเหมือนกำลังฟังเพื่อนสนิทเล่าเรื่องที่มันไปเผือกมาได้มาเล่าให้ฟังตอนพักเที่ยงไม่มีผิด จะเรียกฟิคเรื่องนี้ว่าคลังศัพท์วัยรุ่นก็คงจะไม่เกินความจริง ในขณะเดียวกัน คนเขียนก็แทรกความรู้สึกนึกคิดจากมุมมองต่างๆของคนในครอบครัวและเพื่อนได้อย่างแนบเนียน บางตอนอ่านจบแล้วแอบคิดถึงพ่อแม่ตัวเอง เพื่อนๆสมัยเรียน รวมไปถึงเอ็นดูลูกในอนาคตด้วย5555 สรุปคำนิยมของเราแบบสั้นๆให้คนขี้เกียจอ่านได้มาอ่านที่บรรทัดนี้เลยแล้วกัน "นี่คือฟิคที่คุณอ่านแล้วจะได้ยิ้ม-ได้หัวเราะ-ได้คิด-และก็ได้รู้สึก!" ถ้าคิดว่าคำนิยมเรามันอ่านไม่เข้าใจ ก็ลองไปอ่านเรื่องนี้เอาเองนะ ;) อ่านน้อยลง
ooh__joonior | 2 ก.ย. 59
5
1
"Don't MISS to read this fiction!!!!!"
(แจ้งลบ)เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่เราอ่านฟิคของแทเตนล์ เราเพิ่งได้มาเริ่มติดตามnctเลยอยากลองหาฟิคอ่านแล้วเราก็มาเจอฟิคเรื่องนี้ โดยปกติเราเป็นคนชอบฟิคแนวครอบครัวอยู่แล้วทำให้เรารู้สึกถูกชะตากับเรื่องนี้ พอเราได้ลองมาอ่านเราก็รู้สึกชอบมาก เป็นเรื่องที่โฟกัสในเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวพออ่านแล้วเรารู้สึกเหมือนเราได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ รู้สึกได้ถึงคว ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่เราอ่านฟิคของแทเตนล์ เราเพิ่งได้มาเริ่มติดตามnctเลยอยากลองหาฟิคอ่านแล้วเราก็มาเจอฟิคเรื่องนี้ โดยปกติเราเป็นคนชอบฟิคแนวครอบครัวอยู่แล้วทำให้เรารู้สึกถูกชะตากับเรื่องนี้ พอเราได้ลองมาอ่านเราก็รู้สึกชอบมาก เป็นเรื่องที่โฟกัสในเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวพออ่านแล้วเรารู้สึกเหมือนเราได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้ รู้สึกถึงความรักของทุกๆคน รู้สึกอยากจะเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนในครอบครัวนี้ รู้สึกเหมือนทุกคนในเรื่องนี้มีตัวตนจริงๆทั้งผอ. ม๊าเตนล์ เด็กชายทัตติยะแล้วก็น้องเล็กอีก1คน พออ่านแล้วทำให้เราได้เห็นถึงมุมมองของพ่อแม่มากขึ้นและในบางมุมของทัตติยะเวลาเราอ่านเราก็จะหันกลับมามองตัวเองทำให้เรารู้สึกว่าเราได้อะไรจากเรื่องนี้มาเยอะมาก เราอาจจะเขียนอะไรพวกนี้ไม่เก่ง นี่ก็เป็นการเขียนคำนิยมของเราครั้งแรกเลยแต่ว่าเราชอบเรืองนี้มากจริงๆและรู้สึกแบบที่เขียนไปจริงๆ เรารู้สึกขอบคุณไรท์เตอร์มากๆและจะเป็นกำลังใจให้ไรท์ต่อไปนะคะ♥ ปล.อยากให้ทุกคนติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยน้า ปล2.เราให้ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคอันดับ1ของเราด้วย55555555555 อ่านน้อยลง
amnaru | 8 มี.ค. 60
1
0
ดูทั้งหมด
"Don't MISS to read this fiction!!!!!"
(แจ้งลบ)เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่เราอ่านฟิคของแทเตนล์ เราเพิ่งได้มาเริ่มติดตามnctเลยอยากลองหาฟิคอ่านแล้วเราก็มาเจอฟิคเรื่องนี้ โดยปกติเราเป็นคนชอบฟิคแนวครอบครัวอยู่แล้วทำให้เรารู้สึกถูกชะตากับเรื่องนี้ พอเราได้ลองมาอ่านเราก็รู้สึกชอบมาก เป็นเรื่องที่โฟกัสในเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวพออ่านแล้วเรารู้สึกเหมือนเราได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ รู้สึกได้ถึงคว ... อ่านเพิ่มเติม
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่เราอ่านฟิคของแทเตนล์ เราเพิ่งได้มาเริ่มติดตามnctเลยอยากลองหาฟิคอ่านแล้วเราก็มาเจอฟิคเรื่องนี้ โดยปกติเราเป็นคนชอบฟิคแนวครอบครัวอยู่แล้วทำให้เรารู้สึกถูกชะตากับเรื่องนี้ พอเราได้ลองมาอ่านเราก็รู้สึกชอบมาก เป็นเรื่องที่โฟกัสในเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวพออ่านแล้วเรารู้สึกเหมือนเราได้มาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้ รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของครอบครัวนี้ รู้สึกถึงความรักของทุกๆคน รู้สึกอยากจะเป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนในครอบครัวนี้ รู้สึกเหมือนทุกคนในเรื่องนี้มีตัวตนจริงๆทั้งผอ. ม๊าเตนล์ เด็กชายทัตติยะแล้วก็น้องเล็กอีก1คน พออ่านแล้วทำให้เราได้เห็นถึงมุมมองของพ่อแม่มากขึ้นและในบางมุมของทัตติยะเวลาเราอ่านเราก็จะหันกลับมามองตัวเองทำให้เรารู้สึกว่าเราได้อะไรจากเรื่องนี้มาเยอะมาก เราอาจจะเขียนอะไรพวกนี้ไม่เก่ง นี่ก็เป็นการเขียนคำนิยมของเราครั้งแรกเลยแต่ว่าเราชอบเรืองนี้มากจริงๆและรู้สึกแบบที่เขียนไปจริงๆ เรารู้สึกขอบคุณไรท์เตอร์มากๆและจะเป็นกำลังใจให้ไรท์ต่อไปนะคะ♥ ปล.อยากให้ทุกคนติดตามฟิคเรื่องนี้ด้วยน้า ปล2.เราให้ฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคอันดับ1ของเราด้วย55555555555 อ่านน้อยลง
amnaru | 8 มี.ค. 60
1
0
"รู้ตัวอีกทีก็อ่านมาถึงตอนล่าสุดซะแล้ว!"
(แจ้งลบ)ฟิคเรื่องนี้เป็นอะไรที่เกินคาดมากด้วยเหตุผลทั้งปวงของเรา ดังนี้ 1.ก่อนอ่านเราแทบไม่รู้จักวงนี้เลย รู้จักแค่ชื่อ ดังนั้นแท็ก #taeten จะไม่ใช่แท็กที่เราใช้ค้นฟิค 2.ปกติเราไม่อ่านmpreg ตอนเด็กๆเรียนวิทย์คณิต เรารู้ว่านี่คือสิ่งที่วิทยาการยุค2016ยังเอื้อมไปไม่ถึง(เท่าที่เรารู้) 3.เราไม่ค่อยว่าง ไม่อ่านอะไรนานๆ 4.ใดๆในโลกล้วนไม่สำคัญเท่าเวลานอน ไม่ม ... อ่านเพิ่มเติม
ฟิคเรื่องนี้เป็นอะไรที่เกินคาดมากด้วยเหตุผลทั้งปวงของเรา ดังนี้ 1.ก่อนอ่านเราแทบไม่รู้จักวงนี้เลย รู้จักแค่ชื่อ ดังนั้นแท็ก #taeten จะไม่ใช่แท็กที่เราใช้ค้นฟิค 2.ปกติเราไม่อ่านmpreg ตอนเด็กๆเรียนวิทย์คณิต เรารู้ว่านี่คือสิ่งที่วิทยาการยุค2016ยังเอื้อมไปไม่ถึง(เท่าที่เรารู้) 3.เราไม่ค่อยว่าง ไม่อ่านอะไรนานๆ 4.ใดๆในโลกล้วนไม่สำคัญเท่าเวลานอน ไม่มีอะไรมาแบ่งปันหรือลบล้างได้ อย่างไรก็ดี ที่เรากำลังสละเวลานอนแม้พรุ่งนี้จะต้องลุกไปทำแลปแต่เช้า ก็เพราะฟิคเรื่องนี้ทำกับเราเกินไป! เราเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องมันเตะตาดูท้าทายแบบเด็กช่างกลอย่างบอกไม่ถูก (อารมณ์แบบ"พี่นี่แหละพ่อทุกสถาบัน!") ตั้งใจจะอ่านซัก1ตอน ถูกใจก็ดองไว้ ไม่ถูกใจก็กาทิ้ง ผลปรากฏว่ากดปุ่ม"ตอนถัดไป"อีกทีก็ถึงเพจเปล่าๆแล้ว! จะให้บอกว่ามันคือฟิคอันประเสริฐเลิศเลอระดับซีไรต์อวอร์ดก็คงไม่ใช่ แต่ไอ่การที่ผู้เขียนใช้คำพูดและสำนวนสไตล์ชาวทวิตเตอร์มาเล่าเรื่องก็ทำให้เราอ่านมันได้อย่างเพลินๆเหมือนกำลังฟังเพื่อนสนิทเล่าเรื่องที่มันไปเผือกมาได้มาเล่าให้ฟังตอนพักเที่ยงไม่มีผิด จะเรียกฟิคเรื่องนี้ว่าคลังศัพท์วัยรุ่นก็คงจะไม่เกินความจริง ในขณะเดียวกัน คนเขียนก็แทรกความรู้สึกนึกคิดจากมุมมองต่างๆของคนในครอบครัวและเพื่อนได้อย่างแนบเนียน บางตอนอ่านจบแล้วแอบคิดถึงพ่อแม่ตัวเอง เพื่อนๆสมัยเรียน รวมไปถึงเอ็นดูลูกในอนาคตด้วย5555 สรุปคำนิยมของเราแบบสั้นๆให้คนขี้เกียจอ่านได้มาอ่านที่บรรทัดนี้เลยแล้วกัน "นี่คือฟิคที่คุณอ่านแล้วจะได้ยิ้ม-ได้หัวเราะ-ได้คิด-และก็ได้รู้สึก!" ถ้าคิดว่าคำนิยมเรามันอ่านไม่เข้าใจ ก็ลองไปอ่านเรื่องนี้เอาเองนะ ;) อ่านน้อยลง
ooh__joonior | 2 ก.ย. 59
5
1
ดูทั้งหมด
ความคิดเห็น